In veel kleine dorpen is het kerkhof nog de hof om de kerk waarin vroeger de doden ter ruste werden gelegd. Ook in Warnsveld was dit gebruikelijk. Bij vrij recent archeologisch onderzoek rond onze kerk zijn daar nog diverse sporen van teruggevonden. In Warnsveld heet dit terrein al jaren het kerkplein en begraven gebeurt al meer dan 175 jaar op de Algemene Begraafplaats aan de Vordenseweg.
Grafkelders
De meer welgestelden konden tegen betaling een laatste rustplaats ín de kerk krijgen. Zo’n ‘inlage’ zoals dat genoemd werd kostte in de 18e eeuw zes gulden. En als je eigenaar van het graf werd zelfs 24 gulden. De onderkerkmeester en custos (koster) zorgden voor een nauwkeurige registratie. Het is zelfs bekend dat er in het koor van onze kerk een of meer grafkelders hebben bestaan. Deze zijn niet meer bereikbaar omdat de crypte bij vroegere verbouwingen definitief is gesloten.
In een boek uit 1741 staat zelfs: ‘ook vindt men in dezelve de pragtige graftombe van den Graave van Albemarle’. (Dezelfde die ons het avondmaalszilver schonk!). Helaas is hiervan nu allemaal niets terug te vinden.
Rijke stinkerds
Nadat Napoleon in 1804 het begraven in kerken verbood, werd na de Franse tijd, bij Koninklijk Besluit dat 1 jan. 1829 in werking trad, het begraven in de kerken definitief afgeschaft. Dat was vooral ook om hygiënische redenen want niet voor niets sprak men wel van ‘rijke stinkerds’.
Vier grafstenen
Nu herinneren nog slechts 4 grafstenen ons er aan dat er graven die in de kerk gelegen hebben. Aan weerszijden van de ingang liggen twee kleine stenen, de ene met de naam I.VERSTEGE, de andere met de initialen M.W. en het jaartal 1736. Verdere gegevens hierover zijn tot op heden onbekend.
In de noordbeuk ligt nog een zandstenen zerk met randtekst gedateerd 1610 van de familie DE RIJCKE, destijds wonende op het Meyerink in Leesten. Aan de noordkant van het koor is nog een halve grafzerk, uit begin 17e eeuw, te zien. Deze staat op naam van Henric Boshoff en Margareta van Leefdael van het Suideras in Vierakker.
De grafstenen markeren nu geen rustplaats meer maar moeten er bij de kerkrestauratie in de jaren 1953-1957 zo zijn geplaatst.
Werkgroep kerkarchief, 8.8.17
