Ieder moment een nieuw begin
Begin dit jaar leek het wel alsof we uit een onrustige droom ontwaakten en in de harde werkelijkheid terechtkwamen. De tijd van lockdowns en maatschappelijke onzekerheid over Corona leek voorbij, maar om nu te zeggen dat we in rustig vaarwater waren beland? Een nieuwe oorlog, een energiecrisis, gedoe over het WK voetbal, onze zorgen over Corona werden al snel vervangen door andere zorgen. Hoe fijn was het geweest als we na een periode van twee jaar, de eerste jaren in rust en voorspelbaarheid hadden mogen leven.
Bijna tweeduizend jaar geleden, werd in het kleine dorpje Bethlehem een baby geboren. In een tijd die misschien nog wel onrustiger was dan die van ons. De regering van Herodes de Grote kwam ten einde. Israël en de rest van het gebied dat onder Herodes viel, had een verschrikkelijke tijd meegemaakt. Hun paranoïde heerser had meerdere familieleden en duizenden anderen uit de weg geruimd, het Romeinse rijk was onder keizer Augustus constant in oorlog met andere landen en in Israël zelf, leefde veel onvrede over de Romeinse bezetters. Iedereen was hard toe aan voorspelbaarheid en een nieuw begin. Het was een onplezierige tijd met veel onzekerheid, maar misschien daarom wel het moment dat God besloot: nu is de tijd rijp. De wereld gaat veranderen en het begint in het kleine, onbetekenende Bethlehem. Een dorpje van een paar honderd inwoners. De profeet Micha had eeuwen daarvoor al voorspeld:
‘’Uit jou, Bethlehem in Efrata, te klein om tot Juda’s geslachten te behoren, uit jou komt iemand voort die voor Mij over Israël zal heersen. Zijn oorsprong ligt in lang vervlogen tijden, in de dagen van weleer’’
(Micha 5:1)
Wij zijn dus niet de eersten, die leven in een uitdagende tijd. Als we konden kiezen, hadden we net als mensen op andere plekken en tijden gezegd: ‘’was het maar niet in onze tijd, of in ons leven gebeurd’’. We kunnen mopperen op elkaar of op God, dat er zo weinig te voorspellen valt, maar het is niet aan ons om de tijd te bepalen. Van ons wordt slechts gevraagd om te beslissen wat we met de tijd doen die ons gegeven is. ‘’Zoals wij zijn, zo zijn de tijden’’, schreef kerkvader Augustinus al, enkele honderden jaren na de geboorte van Christus. Ook hij leefde in een onvoorspelbare tijd. De generatie van Augustinus was de eerste die meemaakte dat je als christen mocht bestaan in een Romeinse wereld.
Iedereen loopt vroeg of laat aan tegen de grilligheid van het leven. We wandelen hier immers in een wereld die veel groter is dan wij. Het prachtige aan het kerstverhaal is dat we kunnen lezen dat God ons opvangt, op het moment dat we het niet verwachten. In roerige tijden in de vorm van een pasgeboren kind. Iemand die geniet van de borst en schoot van zijn moeder en zich van geen enkel kwaad bewust is.
De impact van deze geboorte stopte niet bij het kleine Bethlehem van toen. Als een vernieuwende scheppingsgolf verspreidde deze zich uit over verleden, heden en toekomst. Gods verwarmende liefde verdreef de kou uit de wereld. Vanuit de eeuwige hemel – waar deze dan ook mag zijn – kwam God naar ons tijdelijke leven op aarde, elk in onze tijd. Jezus werd geboren voor de mensen toen, voor hen die er al niet meer waren, voor wij die nu leven, en voor alle mensen die nog komen gaan. Over Bethlehem, Israël, het continent en tot slot heel onze wereld verspreidde het goede nieuws zich, dat God had besloten om naar ons toe te komen. ’Immanuel’ kreeg hij als (bij)naam, ‘God met ons’. Ook al vertrok Jezus op een gegeven moment, God bleef bij ons en ieder moment kunnen we dat voelen. Jezus werd in die éne nacht één keer geboren, maar ieder moment is een nieuw begin, want God blijft de wereld herscheppen, blijft met ons bezig en laat ons sindsdien nooit meer los. God voelt met ons mee. Zoals Jezus zich met zijn kinderhanden aan Maria vastklampte en door haar getroost werd in de nacht van zijn geboorte, zo worden wij door God heel ons leven getroost wanneer we dat opzoeken. Als we tegen onze grenzen aanlopen, als we het allemaal even niet meer weten, als we onze grote wereld niet lijken te snappen, of misschien wel gewoon, wanneer we van Gods aanwezigheid willen genieten. Zo wordt ieder moment een nieuw begin.
U leest deze meditatie vast voordat het kerstmis is en we leven dan nog even in de Adventstijd. De periode van uitzien. Ik wil iedereen op het hart drukken: geniet ook van die tijd, want het is ons hele geloofsleven in een notendop. Het is gelovig zijn in een wereld waar het Koninkrijk van God nog niet is aangebroken. We weten dat het licht in aantocht is, ondanks dat we het nu nog niet helemaal kunnen zien. We blijven hopen en geloven en juist dat, sterkt ons nu al. Dat is vieren, waar we op hopen. Toch, omdat ik het niet kan laten, voor iedereen die dit leest: alvast een prachtige kerst.
‘’Eer zij God die onze Vader en die onze koning is.
Eer zij God die op de aarde naar ons toe gekomen is.
Gloria in excelsis Deo’’. (lied 487)
ds. Stijn van der Woude
