‘Dank voor dit moment en dat jullie dit voor ons doen’ en ‘dit maakt het weekend dragelijk’: na een nacht lopen in de regen voor de Roparun was de Martinuskerk op Eerste Pinksterdag een zeer welkome plek voor de Roparunners. Een kaarsje aansteken voor een dierbare, een moment van samen zijn met iemand in gedachten, soms samen huilen. Mooie en ontroerende momenten vaak voor de stoere lopers en begeleiders van de Roparun. Mooie momenten óók voor de gemeenteleden, jong en oud, die dit mogelijk maakten en die kwamen aanmoedigen. Als iemand zegt dat plekken zoals de Martinuskerk het weekend dragelijker maken, als je ziet wat het mensen doet om samen of alleen een kaarsje aan te steken, weet je waar je het voor doet. Waarom we de deuren van de kerk wijd open zetten. Waarom we gastvrije kerk willen zijn, ook voor de lopers van de Roparun. Mensen die vaak zelf of in hun directe omgeving te maken hebben (gehad) met kanker. Mensen die we graag een plek bieden voor een moment van stilte en licht. En ondanks kou en regen bleef iedereen om aan te moedigen.
De Roparun is een non-stop estafetteloop. Er is een Franse route van Parijs naar Rotterdam en een Nederlandse route van Twente naar Rotterdam, via Zutphen en Warnsveld. Beide routes zijn 500 km. De lopers halen geld op voor organisaties die het leven van mensen met kanker wat dragelijker maken. De start was zaterdagochtend 7 juni en de finish op Tweede Pinksterdag in Rotterdam. Al meerdere jaren won Zutphen/Warnsveld een prijs voor de gezelligste doorkomst.
